به گزارش خبربانو به نقل از مهر، محمدرضا سیفی افزود: چند روزی بیشتر تا اول مهر نمانده و مانند همیشه بوی ماه مهر و مدرسه در فضای کوچه‌ها و خیابان‌ها پیچیده است، البته دو سالی است که مهرماه رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است و بیشتر از همیشه بوی مهر از داخل خانه‌ها می‌آید تا از داخل مدارس.

والدین، دانش آموزان و آموزش و پرورش به بلاتکلیفی دچار شده اند، تمام گزینه‌های بازگشایی فیزیکی مدارس منوط به رفتار ویروس کروناست، مبرهن است سلامت دانش آموزان اولویت بوده و نمی‌توان تا اطمینان خاطرکافی پیدا کرد، سلامت آن‌ها را به خطر انداخت، لذا سال تحصیلی پیش رو با ترکیبی از آموزش‌های حضوری و مجازی شروع خواهد شد و دانش آموزان مانند سال قبل با حضور در کلاس‌های مجازی مدارس خود را تشکیل می‌دهند.

هرگونه آموزش غیرحضوری مانند مدرسه تلویزیونی یا بسته‌های آموزشی و یا استفاده از فضای مجازی شرایط بهره برداری خاص و منحصربه فردی دارد و به هیچ عنوان جایگزین مدرسه نمی‌شود.

بر اساس یافته‌های پژوهش دوسوم دانش آموزان، آموزش‌های تلویزیونی را دیده اند، به دلیل عدم تعامل مدرسه تلویزیونی با دانش آموز و، ولی او، ناتوانی در عدم امکان ارزشیابی موثرو ارایه بازخورد نقاط مثبت و منفی در فرایند یادگیری، باعث گردید تا این جعبه جادویی در حد متوسط بتواند انتظارات را برآورده کند و متاسفانه قول دوساله مسئولان تلویزیون مبنی بر برطرف کردن خلا‌های موجود نیز عملی نشد.

بدون تعارف باید گفت اکثر معلمان و دانش آموزان برای برقراری ارتباط دو سویه پیش از راه اندازی شبکه آموزشی شاد، از پیام رسان‌های واتساپ و تلگرام استفاده می‌کردند و اکنون به نرم افزار شاد کوچ کرده اند، زیرا امکان استفاده مکرر دانش آموز از محتوا‌های بارگذاری شده، عدم نیاز به فیلترشکن، کاربری آسان، ارسال و دریافت فایل‌های صوتی، ارزشیابی آن لاین و…در شبکه مجازی شاد فراهم شده است و به شرط بهسازی زیرساخت‌ها و نیز تمهید وسایل هوشمند، برتری قابل توجهی نسبت به تلویزیون دارد.

فرستادن بسته‌های آموزشی به منازل دانش آموزان در مناطق محروم اقدام پسندیده‌ای است، اما این نوع آموزش فقط در بازه زمانی کوتاه موثر است و نمی‌توان ادعا کرد با تهیه و ارسال بسته‌های خودآموز آموزشی، دانش آموز در کلاس درس حاضر شده و مفاهیم آموزشی را فراگرفته است، زیرا در مناطق محروم، والدین سواد موثر ندارند که بتوانند همراه فرزند خود در قطار آموزش مسافر شوند.

در خانه ماندن طولانی دانش آموزان یک چالش است، نکته‌ای که اکثراً از آن غفلت می‌کنیم، نقش تعاملات اجتماعی و گروه همسالان در امر یادگیری است، زیرا دانش آموز فارغ از برنامه درسی ملی، هنگام مواجهه با هم کلاسی‌ها و هم سن‌های خود، کنار هم بودن، باهم بودن، دوست داشتن، آداب و رفتار‌های اجتماعی متعددی را فرامی گیرد که به آن "برنامه درسی پنهان" گفته می‌شود، این برنامه درسی بدون توصیه‌های دستوری و بخشنامه ای، فقط هنگام بازگشایی مدارس محقق می‌شود.

برای پدرومادر‌ها سخت خواهد بود که فرزندشان خصوصاً کلاس اولی‌ها هیچ درک واقعی از کلمه مدرسه ندارند، پیشنهاد می‌شود در این چند روز باقیمانده همراه فرزند خود در محیط مدرسه حاضر شوید، اجازه دهید فرزندتان از سرویس بهداشتی مدرسه استفاده کند، اجازه دهید با در و دیوار مدرسه آشنا شده و با محیط دوست شود، پیشنهاد می‌شود ز شرایطی فراهم شود تا با رعایت تمام دستورات بهداشتی، دانش آموزانی که دو سال قبل کلاس اول بوده اند، با فرزند شما دیدار داشته باشد تا با انتقال تجارب کودکانه اش، فرزند شما چهره واقعی از مدرسه را در ذهن خود ترسیم کرده تا برای ورود به مرحله جدیدی از زندگی آماده شود.

- اجازه دهید دانش آموز با همان لباس راحتی خانه جلو تلویزیون یا سرکلاس مجازی حاضر شود، استفاده از لباس فرم به بهانه جدی شدن آموزش و یا ترویج نظم و انضباط و… برداشت آزادی از نوعی تفکر خاص است که هدف غایی اش برابر سازی آموزش بوده و نمونه معیوب آن را در کشور‌های مدعی می‌بینیم، پس راحتی فرزند خود را فدای بخشنامه‌های ارسالی ما نکنید.

برطرف کردن عوامل حواس پرتی دانش آموز در خانه، اقدام ارزنده‌ای است، اما به نظر می‌رسد ایجاد محیط آرام با حذف علاقه مندی‌های فرزندتان، در دراز مدت موثر نخواهد بود، پیشنهاد می‌شود به دانش آموز حق انتخاب بدهیم تا همراه اسباب بازی‌های خود در کلاس درس شرکت کند، رعایت این نکته باعث امنیت ذهنی فرزندان خواهد شد.

- با شروع سال تحصیلی جدید ضرورت دارد والدین نیز تغییراتی را در شیوه زندگی خود شروع کنند وبه عنوان یک حامی و در عین حال مشوق کنار فرزند خود باشند، به دلیل شناخت جامعی که از فرزند خود دارید، می‌توانید محیط فیزیکی مدرسه مجازی را ساکت و مطلوب سازید، به طور مثال با موکول کردن نظافت خانه در پایان ساعات درسی، ضمن احترام گذاشتن به فرزندتان همراه او در کلاس حاضر می‌شوید.

به خاطر داریم که خوردن و آشامیدن در کلاس درس محدودیت داشت، اما اکنون با توجه به تعطیلی فیزیکی مدارس، در کلاس‌های مجازی این علاقه مندی را محترم بداریم و اجازه دهیم فرزندمان همزمان با حضور در کلاس مجازی، از این موهبت هم برخوردار شود، البته برخی با این نظر مخالف هستند، اما تجارب زیسته و میدانی نشان داده است هر میزان آسایش دانش آموز در خانه فراهم شود، یادگیری بهتر صورت می‌گیرد و اجبار دانش آموز به رعایت برخی نکات به ظاهر درست اثر منفی خواهد داشت.

تلفیق بازی، نمایش، کار‌های دستی و… با فرایند یادگیری هنری است که والدین می‌توانند در قالب نمایش آن را عملی کنند و لحظات شیرینی را در خانه بسازند، به طور مثال برخی از مهارت‌های نهادینه شده در والدین، می‌تواند موضوع نمایش شود و یا با کمک فرزندتان و دیگر اعضای خانواده، می‌توانید مفاهیم ساده کتب درسی را به صورت تیاتر آموزش دهیم. (البته تمام این توصیه‌ها با هماهنگی معلم شدنی است)

یکی از والدین مسولیت آموزش را بر عهده بگیرد تا دانش آموز دچار تعدد تصمیم گیرندگان و سردرگرمی نشود، بقیه اعضا خانواده نیز می‌توانند نقش‌های موازی و فرعی دیگری را ایفا کنند.
مطمئناً مادران در کلاس‌های مجازی، نمره قابل قبولی را گرفتند، اما توصیه می‌شود بجای فرزندان خود در کلاس‌های مجازی شرکت نکنند بلکه همراه فرزند خود و به عنوان دستیار معلم، حضور مشترک و موثر داشته باشیم.»