به گزارش خبربانو، وی می‌گوید: متاسفانه امسال روز‌های ناسالم در پاییز و به خصوص در آبان و آذرماه نسبت به سال گذشته برای گروه‌های حساس و حتی برای تمام گروه‌ها بیشتر از گذشته شده است. همچنین شدت آلودگی نسبت به سال گذشته بالاتر رفته است. مقداری از آلودگی هوا مربوط به ریزگردهاست که صرفا در تهران نیست.

در بسیاری از شهر‌ها آلودگی ریزگردی را داریم که از جا‌های مختلف می‌آید و اثر می‌گذارد. ولی باید به نکته‌ای توجه کنیم که بخش عمده‌ای از آلودگی هوا، ذرات معلق است. سوخت ما در خودرو‌های سواری، بنزین است و میزان آلایندگی بنزین از طریق ایجاد ذرات معلق، بسیار اندک است. در حقیقت می‌توان گفت بنزین آلایندگی با ذرات معلق ندارد. آلایندگی بنزین در ایجاد ترکیبات شیمیایی CO و SO ۲ و مانند آن در هوا است. ولی در حال ما می‌بینیم ذرات معلق در کلانشهرها، عامل اصلی آلایندگی هوا هستند که این نوع آلایندگی، غالبا تشکیل شده از ذرات کمتر از ۲.۵ میکرون است و عمدتا ناشی از سوخت نفت گاز و دود موتور‌های دیزل و خودرو‌های فرسوده است؛ لذا مادامی که خودرو‌های آلاینده و فرسوده از چرخه حمل و نقل خارج نشوند ما همچنان با وضعیت آلودگی هوا مواجه خواهیم بود.

باید در این میان متوجه باشیم که شهرداری همه مسئولیت حمل و نقل را بر عهده ندارد. شهرداری منابع محدودی دارد و بخش عمده‌ای از حمل و نقل عمومی باید از منابع دولتی تامین شود. ما انتظار داریم در بحث حمل و نقل عمومی، دولت در این شرایط به کمک شهرداری‌ها به ویژه کلانشهر‌ها و به خصوص شهرداری تهران بیاید. وظیفه قانونی دولت است که به حمل و نقل عمومی کمک کند.

در شرایط فعلی که قیمت بنزین افزایش یافته، انتظار می‌رود بخشی از مازاد قیمت بنزین، به خرید اتوبوس‌های نو اختصاص یابد و اتوبوس‌های فرسوده از چرخه خارج شود. شهر تهران نیاز به ۳ هزار دستگاه اتوبوس و حدود ۳ هزار دستگاه واگن مترو دارد. دولت متعهد به تامین این اقلام است، ولی اقدامی نمی‌کند. اگر این تجهیزات تامین شود طبیعتا حمل و نقل عمومی شهروندان راحتتر انجام می‌شود، آلودگی هوا کمتر می‌شود، وقت مردم کمتر در ترافیک تلف می‌شود و بیماری‌هایی که آلودگی هوا به دنبال دارد، کم می‌شود.

شما خسارت‌هایی که ما برای آلودگی متحمل می‌شویم مانند خسارت‌هایی که به وقت مردم زده می‌شود را بررسی کنید. دانشجویان و دانش آموزانی که تعطیل می‌شوند را ببینید. شاید به ظاهر تعطیلی برای بچه‌ها خوشایند باشد، ولی هزینه‌های نظام آموزشی با این تعطیلی‌ها هدر می‌رود. بیماری‌هایی که مردم مبتلا می‌شوند وهزینه‌هایی که برای ایجاد سلامت صرف می‌شود را باید محاسبه کرد. افرادی به خاطر آلودگی هوا به بیماری‌هایی مبتلا می‌شوند که علاج ندارد یا به مرگ منتهی می‌شود را هم باید محاسبه کرد. این‌ها هزینه‌های کلان کشور به دلیل آلودگی هوا است.

این غلط است بگوییم با اعمال «طرح ترافیک» و «طرح کنترل محدوده آلودگی» ما می‌توانیم کل آلودگی هوای تهران را پاک کنیم. مقداری از ایجاد آلودگی به شرایط جوی برمی گردد. وقتی پایداری هوا و اینورژن (وارونگی هوا) اتفاق می‌افتد، این موضوع دست کسی نیست و از عوامل طبیعی شمرده می‌شود. هر قدر میزان آلودگی بیشتر باشد، وارونگی هوا اثر منفی بیشتری به جا می‌گذارد. وقتی خودروی فرسوده تردد می‌کند و آلودگی آن هر سال بیشتر شود، ما با آلودگی هوای بیشتری مواجهیم. هر قدر که می‌گذرد، خودرو‌های فرسوده آلودگی بیشتری تولید می‌کنند، هر سال که می‌گذرد، ما با انبوهی از خودرو‌ها فرسوده‌تر مواجهیم که آلودگی بیشتری نسبت به گذشته تولید می‌کنند.

آلودگی هوا در همه محلات تهران و کلانشهر‌ها وجود دارد. دولت باید فکر جدی به حال آلودگی هوا کند و متعهد به پرداخت سهم خود در رفع آلودگی هوا باشد.

سهم مدیریت شهری در رفع آلودگی هوا شاید تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد است. عامل اصلی آلودگی هوا، منابع آلاینده متحرک است. منابع آلاینده متحرک، جز خودرو چیز دیگری است؟ شهرداری مگر تولید کننده خودرو یا وارد کننده آن است؟ شهرداری تولید کننده سوخت است؟ در هیچ کدام از روند‌های ایجاد آلایندگی هوا، شهرداری نقش ندارد. شهرداری وظیفه برقراری حمل و نقل عمومی با ساز و کاری را دارد که دیگران تدارک می‌بینند. وقتی شهرداری تلاش می‌کند خطوط مترو را توسعه دهد، اگر واگن نباشد، این خطوط توسعه یافته، کارایی ندارد. خرید و واردات واگن و توسعه تجهیزات حمل و نقل عمومی به اراده دولت و سیاست پولی و اقتصادی کشور مرتبط است. امیدواریم پس از افزایش نرخ بنزین و نارضایتی‌های زیادی که به دنبال داشت، حداقل به سیستم حمل و نقل عمومی از درآمد حاصل از افزایش نرخ بنزین کمک شود تا حمل و نقل عمومی بهتر به شهروندان سرویس دهی کند و لااقل بخشی از رضایت شهروندان را کسب کنیم.